Фонтан «Артишок» был создан для садов Боболи флорентийским скульптором Джован Франческо Сузини и размещен на террасе на уровне первого этажа Палаццо Питти.
Красивый и интересный визит
Великолепный скульптурный фонтан, приветствующий посетителя, переступающего порог садов Палаццо Питти.
Он представляет собой идеальную точку соединения архитектуры (дворца) и природы (садов) с ее вечным фонтаном воды, чья музыкальность сопровождает вид на привилегированную перспективу вдоль главной оси садов Боболи, с взглядом, который теряется на холмах, которые начинают развиваться отсюда, приглашая нас медленно подняться наверх, заранее наслаждаясь великолепным пейзажем, которым мы сможем насладиться!
Ogrody Boboli to jeden z najważniejszych i najpiękniejszych ogrodów w stylu włoskim na świecie. Wraz z innymi toskańskimi ogrodami i willami Medyceuszy znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Znajdują się bezpośrednio za Pałacem Pitti we Florencji. Ogród Boboli jako jeden z pierwszych nie tylko w Toskanii, ale całych Włoszech założony został na wzgórzu (o tej samej nazwie) w ten sposób, że widoczne z niego było niemal całe miasto w roku 1549 przez Kosmę Medyceusza Starszego dla żony Eleonory di Toledo, a w 1766 został udostępniony publiczności. Rodzina Medyceuszy ustaliła układ ogrodów, tworząc włoski styl ogrodowy, który stał się wzorem dla wielu europejskich dworów. Ogromna zielona przestrzeń o regularnym układzie jest prawdziwym muzeum na świeżym powietrzu, zamieszkanym przez starożytne i renesansowe posągi. Budowy ogrodu jako pierwszy podjął się Niccolò Tribolo, a po jego śmierci w 1550 roku prace kontynuowali Bartolomeo Ammanati oraz Giorgio Vasari. Ich koncepcja zagospodarowania parku kładła duży nacisk na obecność rzeźb. Większość z nich (jak również dziedziniec oddzielający ogród od pałacu) stworzył Bernardo Buontalenti. Rzeźby nawiązują głównie do czasów starożytnych. Ogrody są również ozdobione grotami, z których najważniejszą jest słynna grota wykonana przez Bernardo Buontalentiego. Grota Buontalenti nazywana również „Grotta Grande” znajduje się obok wejścia do Korytarza Vasariego. Grotta Grande to mała skarbnica i arcydzieło manieryzmu, zbudowane przez Bernarda Buontalentiego w latach 1583-1593 na zlecenie Franciszka I Medyceusza. Grota jest podzielona na trzy pomieszczenia. Pierwsze, większe od dwóch pozostałych, ma ściany ozdobione sztucznymi stalaktytami i stalagmitami, gąbkami, kamieniami i muszlami, które są ułożone tak, aby przypominały antropomorficzne postacie. Rzeźbione przez Pietro Matiego, wzory te mają przypominać naturalną grotę. Tutaj, w głównym pomieszczeniu Groty, znajduje się otwór w środku sufitu. Otwór znajduje się w środku fresków na suficie. Sklepienie namalowane przez Bernardino Poccettiego przedstawia altanę z dzikimi zwierzętami i satyrami zamieszkaną przez zwierzęta europejskie, a także inne egzotyczne gatunki zwierząt. W latach 1583–1584 rzeźbiarz Piero di Tommaso Mati pracował nad stworzeniem figur w pierwszym pomieszczeniu, które ukończył w następnym roku, umieszczając w rogach pomieszczenia niedokończone posągi Michała Anioła „Niewolnicy”, zestaw czterech postaci zniewolonych w marmurze. Były eksponowane w pierwszym pomieszczeniu do 1924 roku, kiedy to zastąpiono je kopiami. Oryginały znajdują się obecnie w Galleria dell'Accademia. Na środku pomieszczenia zachowała się fontanna ze skałą, z której niegdyś tryskała woda. W 1587 roku w drugim pomieszczeniu zainstalowano rzeźbę Vincenzo de' Rossi „Helena i Tezeusz”. Posąg wykonany z białego marmuru przedstawia moment porwania Heleny przez Tezeusza, bohatera-króla Aten. Fasada jest całkowicie pokryta konkrecjami podobnymi do stalagmitów. Tympanon jest umieszczony w centrum, a herb Medyceuszy jest podtrzymywany przez dwie mozaikowe postacie kobiece symbolizujące Pokój i Sprawiedliwość. Tło fasady, na którym to wszystko się znajduje, jest ozdobione mozaikowymi ramami zawierającymi kozy morskie i inne mityczne wzory. Mniejsza grota to zbudowana w latach 1553-1555 „Grotta di Madama”. Projektem kierował David Fortini, któremu rodzina Medyceuszy powierzyła projekt całych Ogrodów Boboli. Fasada groty składa się ze ściany ze sztucznej skały osadzonej w kamiennej ramie zwieńczonej szczytem. W centrum ściany małe drzwi z ościeżnicami i gzymsem z białego marmuru kontrastują uderzająco z samą fasadą. Grota ma sklepienie kolebkowe i ściany skalne o fakturze gąbczastej, ozdobione elementami architektonicznymi, takimi jak ramy i nisze. Tylna część Groty zawiera rzeźby zwierząt otoczone sztucznymi stalaktytami, poprzedzone owalną misą z wolutami stojącymi na rzeźbionych łapach lwa. Wiele rzeźb, takich jak koza i głowa barana z tyłu Groty, a także owalna misa z cherubinami i kozami, zostało wyrzeźbionych przez Giov
Отзывы от посетителей